Poezi
Muhammedit a.s.
Muhammedit a.s.
Errësirë ishte kudo, Injorancë mbretëronte
Kishte humbur çdo arsye, Bota dritën e kërkonte.
Në Mekë, n’këtë vend të bekuar, u lind i dashuri i Perëndisë
Muhammedi i lavdëruar, Shpëtimtari i njerëzisë.
O Muhammed o i dërguar, Dritë dhe mëshirë për mbarë njerëzinë
Salavate duke t’kënduar, Falënderojmë Perëndinë
Ty të zgjodhi Perëndia, Ta lërtësosh fjalën e Tij
Fjala jote ish urtësia, Vepra jote, madhështi
Në ty kishim shembëlltyrën, si të thwrrasim në Islam
Na ndihmo o Zot i Madh,, na i mbush zemrat me Iman
Ti je dritë që kurrë nuk fikesh, Flakadan-Udhëzim hyjnor
N’zemrat tona gjithmonë rritesh, N’ty gjejmë prehje përgjithmonë
Gjithmonë ishe dhe do t’mbetesh, Ideal-Shembull për ne
Fjalët tua kurrë nuk zbehen (treten), derisa t’ketë jetë mbi dhe.
(Sabri Bajgora)
Prishtinë, 15.10.2002